Als architect hebben wij een voorliefde om ons te begeven in het raakvlak tussen uitersten. Zoals het raakvlak tussen binnen en buiten. Deze grens is een plek om te scheiden en te verbinden.
Dit laat toe het leef-veld te vergroten. Ook treedt er een spanningsveld in werking door het wisselende gebruik aan de ene en andere zijde van de grens. Binnen of buiten.
De uiteindelijke uitkomst is dat de patio’s niet enkel zorgen voor de ruimtelijke relaties tussen de binnenruimtes, licht en lucht maar ook toelaat dat de woning kan groeien naar gelang de seizoenen of behoefte aan meer of minder ruimte. De leegte die we omsluiten door te bouwen krijgen we erbij; de structurerende leegte.
Elke leef- of slaapruimte grenst direct aan de buitenruimte en kan dus in relatie tot deze patio op zichzelf bestaan. Je kan naar binnen of naar buiten zonder een andere ruimte te moeten betreden.
Ondanks de ingesloten ligging overheerst er nooit een gesloten gevoel.
Hierdoor overstijgt het zijn verschijningsvorm als ‘woning’ en neemt het een duidelijke plaats in binnen het gezin en zijn buitenruimte.
Een directe relatie tot een omsloten leegte geeft een vol gevoel = VOL-LEDIG
NIEUWBOUW I HASSELT I 2017-2022 I FOTO’S STIJN BOLLAERT
AMIE DICKE, FOTO, 2016, IMPORTANT SOUVENIRS